Szkolić każdy może?

W poprzednim wpisie było pozytywnie, aby jednak nie psuć prawdziwego obrazu KZ (który nie jest zbyt wesoły), teraz przykład wypaczania tej szczytnej idei. Myślę, że każdy audytor, główny księgowy i kontroler otrzymał od stycznia 2010 przynajmniej jedną ofertę szkolenia z Kontroli Zarządczej, wiele osób zapewne z tych ofert skorzystało. Jaka jest jakość tych szkoleń? Pisząc o jakości nie mam na myśli tego, że wykładowca mówi cicho, nie jest inspirujący bądź nie daje przykładów. Mam na myśli przypadek kiedy wykładowca nie ma pojęcia na czym KZ polega, ale mimo to przez kilka godzin wkłada „niewinnym” ludziom swoją „wizję” Kontroli Zarządczej. Za osoby najbardziej predystynowane do szkolenia z modeli kontroli wewnętrznej uważam audytorów wewnętrznych (przynajmniej jeżeli chodzi o administrację publiczną). Dlaczego tak jest? To proste – dobry audytor zna i rozumie COSO, COSO II już od kilku lat i widzi, że KZ jest polskim odzwierciedleniem modelu kontroli wewnętrznej.

Z czym zaś kojarzy się tzw. „większości ludzi” kontrola wewnętrzna? Niestety z kontrolerem, który z lupą przegląda stosy dokumentów i którego należy się bać. Jeżeli dla czytelników tego wpisu jest to absurdalne to bardzo się cieszę, ale zapewniam, że są ludzie, dla których jest to oczywiste. Niestety w swoim czasie podobne tezy zostały zawarte nawet w szacownej „Kontroli Państwowej” i tylko riposta pracownika KPRM uratowała „honor” zarówno KZ jak i samego periodyku.

Tytuł nawiązuje jednak do szkoleń. Warto jednak wrzucić do jednego „worka” wykładowców, autorów książek i artykułów którzy nie znając COSO (które jest jednym z inspiracji Standardów Kontroli Zarządczej) popuszczają wodze fantazji i budują własne koncepcje. Wiem, że każdy ma prawo do własnego zdania, papier wszystko przyjmie. Prezentowanie jednakże swoich tez osobom, które nie znają tematyki i udają się na szkolenie do „profesjonalisty” jest niemalże zbrodnią. Wyobraźmy sobie grupę sekretarzy oraz skarbników, którzy w dobrej wierze udali się na szkolenie – wszak trzeba spełnić ustawowe obowiązki. I czegoś się tam dowiadują – plan kontroli zarządczej, upoważnienie do kontroli zarządczej oraz protokół z kontroli zarządczej.

PS. Wspaniałomyślnie spuszczę zasłonę milczenia na nazwę firmy oraz nazwisko „eksperta”.