Nasze 24 przekonania - sprzed 8 lat
Przeglądając materiały ze starych szkoleń Phare'owskich (projekt Ministerstwa Finansów) natknąłem się na plik "nasze 24 przekonania". Pamiętam, iż w czasie szkolenia (2004 r.) niezupełnie rozumiałem sens tych deklaracji. A jak jest dziś? Oceńcie sami:
NASZE 24 PRZEKONANIA
1. Są tylko dwie rzeczy bardziej ekscytujące od audytu wewnętrznego.
2. Audyt oznacza działalność gospodarczą - cokolwiek dotyczy działalności gospodarczej, dotyczy audytu.
3. Celem jest pomoc, a nie konfrontacja: udzielenie niezależnego zapewnienia o prawidłowości kontroli i zarządzania, terminowego ostrzeżenia i profesjonalnej porady.
4. Współczesny specjalista ds. audytu musi myśleć, a nie stawiać znaki kontroli. „Odhaczanie” i grzmocenie w stół to atrybuty z czasów przedpotopowych
5. Specjalista ds. audyty troszczy się o przyszłość – jak wizjoner, misjonarz, katalizator, czynnik ułatwiający i pomost. Pracownicy audytu, którzy żyją przeszłością, to towar przeterminowany. Celem jest pomoc w budowaniu ram mechanizmów kontrolnych pomagających przedsiębiorstwom sprostać przyszłym zdarzeniom, zarządzać ryzykiem przy oszczędności kosztów, wypełniać obowiązek zdania sprawy z prowadzonej działalności i osiągnąć cele gospodarcze.
6. Współczesny specjalista ds. audytu powinien wykazywać rzadkie połączenie umiejętności analitycznych i twórczych. Najważniejsza jego cecha wiąże się jednak z umiejętnością postępowania z ludźmi. Kadra jednostki audytu musi być multidyscyplinarna.
7. Każdy specjalista ds. audytu jest specjalistą w zakresie audytu informatycznego: prowadzenia badania w środowisku technologii informacyjnych.
8. Współczesny specjalista ds. audytu jest bezstronny i innowacyjny, nie ma żywotnych interesów kolidujących z audytem, postrzega sprawy w nowym świetle, zadaje pytania nie zadawane wcześniej przez nikogo, bierze pod rozwagę pełen zakres kwestii (nie tylko finansowych), spogląda na wykonywane zadania w sposób umożliwiającym uchwycenie istoty całości „z lotu ptaka”.
9. Niezależnie od powyższych uwag specjaliści ds. audytu nie mogą żyć „z głową w chmurach”. Muszą zejść na ziemię i zamieszkać w świecie realnym. Nikt nie może mieć podstaw do uwag typu: “Jest pan tylko pracownikiem audytu – nie zrozumie Pan.”
10. Zakres działania specjalisty ds. audytu ograniczają wyłącznie granice wyobraźni, zakres udzielonego mu upełnomocnienia oraz ograniczenia dotyczące organizacji. Małostkowy pracownik audytu nie zasługuje na wsparcie.
11. Głównym celem audytu jest efektywność procesów gospodarczych: podejście w oparciu o systemy. Czy specjaliści ds. audytu nadal rozliczają się z czegoś? Tak i nie: jeżeli jacyś specjaliści ds. audytu nadal przeliczają drobne kwoty w kasie, ich szefowi należy się doprowadzenie przed pluton egzekucyjny.
12. Specjalista ds. audytu jest fenomenem kontroli: ekspertem w zakresie kontroli gospodarczej, z pasją działania w tej dziedzinie – w najszerszym tego słowa znaczeniu.
13. Celem długoterminowym jest zniesienie audytu wewnętrznego: stanowi on koszt nieprawidłowości. Z drugiej jednak strony ............. ! (Zawsze powinno być zapotrzebowanie na niezależne zapewnienie o prawidłowości kontroli i zarządzania, na wiedzę profesjonalną z zakresu kontroli i kwestii z tym związanych, na ekspertyzę w zakresie ewaluacji i możliwości udoskonalenia). Audyt wewnętrzny jest ważnym elementem cyklu rozliczeniowego. Głównym jego zadaniem jest jednak spowodowanie przyjęcia i wypełniania przez kadrę zarządzającą i pracowniczą organizacji odpowiedzialności w ustalonym dla każdego zakresie. Im bardziej się to uda, tym mniej będzie potrzeby istnienia audytu wewnętrznego (patrz jednak: uwaga końcowa).
14. Wszystko, co robi specjalista ds. audytu, może – a często powinno – być wykonywane przez kierownika. Audyt nie jest wyłącznie dla pracowników audytu.
15. Specjalista ds. audytu musi myśleć selektywnie, unikać bezsensownego mozołu cyklicznych, rutynowych audytów i niebezpieczeństwa nadmiaru czynności audytowych. Każdy audyt powinien być inny. Zrób dobrze pewną ilość rzeczy zamiast dążyć do objęcia audytem wszystkiego. „Prawo” do zbadania wszystkiego nie powinno być mylone z obowiązkiem zbadania wszystkiego. Każde zadanie audytowe powinno być pożyteczne, możliwe do przeprowadzenia i dające się obronić.
16. Specjaliści ds. audytu nie mają praw, a wyłącznie wywalczone ciężką pracą przywileje, na które trzeba zasłużyć. Wartość audytu musi być postrzegana jako znacznie przewyższająca wartość kosztów audytu.
17. Nie używaj niezależności jako wymówki przed zaangażowaniem się. Nie zapominaj też jednak, że to najcenniejszy składnik twojego majątku. Pod względem swojej niezależności jesteś zależny od innych.
18. Specjalista ds. audytu musi badać i ujmować w swoich raportach wyłącznie to, co ważne i zawsze mieć odpowiedź na pytanie: „Co zatem?” Koncentracja na drobnych sprawach odzwierciedla małostkowość i skutkuje słabym odzewem na wydane zalecenia i brakiem szacunku
19. Przedmiotem zainteresowanie jest źródło problemu, a nie jego symptomy lub skutki bezpośrednie. Wciąż pytaj: „Dlaczego?”. Im głębiej szukasz, na tym wyższy szczebel wspinasz się: większość nieprawidłowości ma swój początek u samej góry.
20. „Klient” nie powinien być zaskakiwany (obejmuje to niezapowiedziane inspekcje, przeprowadzane ostatnio w 1876 r.), co oznacza podejście otwarte, rozsądne, konstruktywne, oparte na zrozumieniu i uczestniczeniu. Specjaliści ds. audytu powinni posługiwać się, w mowie i w piśmie, „ludzkim” językiem.
21. Specjalista ds. audytu powinien być profesjonalistą z zasadami, nie tracąc przy tym elastyczności i odniesienia: pragmatycznym purystą, wyważającym między reagowaniem na potrzebę chwili a „tworzeniem dodatkowej wartości”: np. przez doradztwo, z zachowaniem takich zasad fundamentalnych, jak bezstronność.
22. Jest istotna różnica między audytem wewnętrznym jako uznaną dziedziną, a pracą służb audytu wewnętrznego. (Jednostki audytu wewnętrznego mogą wykonywać zadania nie audytowe. Uwaga ta nie służy usprawiedliwieniu tego stanu rzeczy, ale stwierdzeniu faktu. Pytanie brzmi: czy ludzie ci wiedzą, co robią? Czy jest to ich świadoma decyzja? Jak można pozbyć się takich niechcianych bądź niemożliwych do przyjęcia zadań?) Celem audytu nie jest wyłącznie wypełnienie przydzielonych zadań audytowych. Zmniejsza się średnia przeprowadzanych audytów. Możemy pomóc na wiele innych sposobów.
23. Specjaliści ds. audytu powinni podejmować wyzwanie i być odważnymi, mieć poczucie humoru, a nade wszystko: lubić swoją pracę. Po odpowiednim ukierunkowaniu, należy zachęcać ich do odwoływania się do sprytu i wyobraźni, zapewniając dostęp do mądrego doradztwa, co oznacza posługiwanie się ustrukturyzowaną inicjatywą. Znudzony i ograniczany pracownik audytu to zły specjalista.
24. Im więcej sprawy typu Enron i Worldcom, tym lepiej.
NASZE 24 PRZEKONANIA
1. Są tylko dwie rzeczy bardziej ekscytujące od audytu wewnętrznego.
2. Audyt oznacza działalność gospodarczą - cokolwiek dotyczy działalności gospodarczej, dotyczy audytu.
3. Celem jest pomoc, a nie konfrontacja: udzielenie niezależnego zapewnienia o prawidłowości kontroli i zarządzania, terminowego ostrzeżenia i profesjonalnej porady.
4. Współczesny specjalista ds. audytu musi myśleć, a nie stawiać znaki kontroli. „Odhaczanie” i grzmocenie w stół to atrybuty z czasów przedpotopowych
5. Specjalista ds. audyty troszczy się o przyszłość – jak wizjoner, misjonarz, katalizator, czynnik ułatwiający i pomost. Pracownicy audytu, którzy żyją przeszłością, to towar przeterminowany. Celem jest pomoc w budowaniu ram mechanizmów kontrolnych pomagających przedsiębiorstwom sprostać przyszłym zdarzeniom, zarządzać ryzykiem przy oszczędności kosztów, wypełniać obowiązek zdania sprawy z prowadzonej działalności i osiągnąć cele gospodarcze.
6. Współczesny specjalista ds. audytu powinien wykazywać rzadkie połączenie umiejętności analitycznych i twórczych. Najważniejsza jego cecha wiąże się jednak z umiejętnością postępowania z ludźmi. Kadra jednostki audytu musi być multidyscyplinarna.
7. Każdy specjalista ds. audytu jest specjalistą w zakresie audytu informatycznego: prowadzenia badania w środowisku technologii informacyjnych.
8. Współczesny specjalista ds. audytu jest bezstronny i innowacyjny, nie ma żywotnych interesów kolidujących z audytem, postrzega sprawy w nowym świetle, zadaje pytania nie zadawane wcześniej przez nikogo, bierze pod rozwagę pełen zakres kwestii (nie tylko finansowych), spogląda na wykonywane zadania w sposób umożliwiającym uchwycenie istoty całości „z lotu ptaka”.
9. Niezależnie od powyższych uwag specjaliści ds. audytu nie mogą żyć „z głową w chmurach”. Muszą zejść na ziemię i zamieszkać w świecie realnym. Nikt nie może mieć podstaw do uwag typu: “Jest pan tylko pracownikiem audytu – nie zrozumie Pan.”
10. Zakres działania specjalisty ds. audytu ograniczają wyłącznie granice wyobraźni, zakres udzielonego mu upełnomocnienia oraz ograniczenia dotyczące organizacji. Małostkowy pracownik audytu nie zasługuje na wsparcie.
11. Głównym celem audytu jest efektywność procesów gospodarczych: podejście w oparciu o systemy. Czy specjaliści ds. audytu nadal rozliczają się z czegoś? Tak i nie: jeżeli jacyś specjaliści ds. audytu nadal przeliczają drobne kwoty w kasie, ich szefowi należy się doprowadzenie przed pluton egzekucyjny.
12. Specjalista ds. audytu jest fenomenem kontroli: ekspertem w zakresie kontroli gospodarczej, z pasją działania w tej dziedzinie – w najszerszym tego słowa znaczeniu.
13. Celem długoterminowym jest zniesienie audytu wewnętrznego: stanowi on koszt nieprawidłowości. Z drugiej jednak strony ............. ! (Zawsze powinno być zapotrzebowanie na niezależne zapewnienie o prawidłowości kontroli i zarządzania, na wiedzę profesjonalną z zakresu kontroli i kwestii z tym związanych, na ekspertyzę w zakresie ewaluacji i możliwości udoskonalenia). Audyt wewnętrzny jest ważnym elementem cyklu rozliczeniowego. Głównym jego zadaniem jest jednak spowodowanie przyjęcia i wypełniania przez kadrę zarządzającą i pracowniczą organizacji odpowiedzialności w ustalonym dla każdego zakresie. Im bardziej się to uda, tym mniej będzie potrzeby istnienia audytu wewnętrznego (patrz jednak: uwaga końcowa).
14. Wszystko, co robi specjalista ds. audytu, może – a często powinno – być wykonywane przez kierownika. Audyt nie jest wyłącznie dla pracowników audytu.
15. Specjalista ds. audytu musi myśleć selektywnie, unikać bezsensownego mozołu cyklicznych, rutynowych audytów i niebezpieczeństwa nadmiaru czynności audytowych. Każdy audyt powinien być inny. Zrób dobrze pewną ilość rzeczy zamiast dążyć do objęcia audytem wszystkiego. „Prawo” do zbadania wszystkiego nie powinno być mylone z obowiązkiem zbadania wszystkiego. Każde zadanie audytowe powinno być pożyteczne, możliwe do przeprowadzenia i dające się obronić.
16. Specjaliści ds. audytu nie mają praw, a wyłącznie wywalczone ciężką pracą przywileje, na które trzeba zasłużyć. Wartość audytu musi być postrzegana jako znacznie przewyższająca wartość kosztów audytu.
17. Nie używaj niezależności jako wymówki przed zaangażowaniem się. Nie zapominaj też jednak, że to najcenniejszy składnik twojego majątku. Pod względem swojej niezależności jesteś zależny od innych.
18. Specjalista ds. audytu musi badać i ujmować w swoich raportach wyłącznie to, co ważne i zawsze mieć odpowiedź na pytanie: „Co zatem?” Koncentracja na drobnych sprawach odzwierciedla małostkowość i skutkuje słabym odzewem na wydane zalecenia i brakiem szacunku
19. Przedmiotem zainteresowanie jest źródło problemu, a nie jego symptomy lub skutki bezpośrednie. Wciąż pytaj: „Dlaczego?”. Im głębiej szukasz, na tym wyższy szczebel wspinasz się: większość nieprawidłowości ma swój początek u samej góry.
20. „Klient” nie powinien być zaskakiwany (obejmuje to niezapowiedziane inspekcje, przeprowadzane ostatnio w 1876 r.), co oznacza podejście otwarte, rozsądne, konstruktywne, oparte na zrozumieniu i uczestniczeniu. Specjaliści ds. audytu powinni posługiwać się, w mowie i w piśmie, „ludzkim” językiem.
21. Specjalista ds. audytu powinien być profesjonalistą z zasadami, nie tracąc przy tym elastyczności i odniesienia: pragmatycznym purystą, wyważającym między reagowaniem na potrzebę chwili a „tworzeniem dodatkowej wartości”: np. przez doradztwo, z zachowaniem takich zasad fundamentalnych, jak bezstronność.
22. Jest istotna różnica między audytem wewnętrznym jako uznaną dziedziną, a pracą służb audytu wewnętrznego. (Jednostki audytu wewnętrznego mogą wykonywać zadania nie audytowe. Uwaga ta nie służy usprawiedliwieniu tego stanu rzeczy, ale stwierdzeniu faktu. Pytanie brzmi: czy ludzie ci wiedzą, co robią? Czy jest to ich świadoma decyzja? Jak można pozbyć się takich niechcianych bądź niemożliwych do przyjęcia zadań?) Celem audytu nie jest wyłącznie wypełnienie przydzielonych zadań audytowych. Zmniejsza się średnia przeprowadzanych audytów. Możemy pomóc na wiele innych sposobów.
23. Specjaliści ds. audytu powinni podejmować wyzwanie i być odważnymi, mieć poczucie humoru, a nade wszystko: lubić swoją pracę. Po odpowiednim ukierunkowaniu, należy zachęcać ich do odwoływania się do sprytu i wyobraźni, zapewniając dostęp do mądrego doradztwa, co oznacza posługiwanie się ustrukturyzowaną inicjatywą. Znudzony i ograniczany pracownik audytu to zły specjalista.
24. Im więcej sprawy typu Enron i Worldcom, tym lepiej.
Szanowny Marcinie!!!
OdpowiedzUsuńWIELKIE DZIĘKI ŻE PRZYPOMNIAŁEŚ TE 24 FUNDAMENTALNE ZASADY NASZEJ TRUDNEJ PROFESJI1
MYŚLĘ, ŻE NA DZISIAJ NAJBARDZIEJ BOLESNY JEST BRAK TEJ 21-ej!!!!!!!!!!!!! - cytuję ją z premedytacją jeszcze raz!!!
21. Specjalista ds. audytu powinien być profesjonalistą z zasadami, nie tracąc przy tym elastyczności i odniesienia: pragmatycznym purystą, wyważającym między reagowaniem na potrzebę chwili a „tworzeniem dodatkowej wartości”: np. przez doradztwo, z zachowaniem takich zasad fundamentalnych, jak bezstronność.
pozdrawiam
Kris R. (CGAP) audytor tzw. sprawiedliwego wymiaru
Dzięki za odwiedziny i komentarz! A jak obstawiasz - co autor miał na myśli:
OdpowiedzUsuń"1. Są tylko dwie rzeczy bardziej ekscytujące od audytu wewnętrznego. "